ලොවක් වැනසූ පවට

        

බලාපන් නෙත් යොමා ගිණි ගනී මිහිමඩල

අසාපන් කන් යොමා කෑගසා හඬන හඬ

එකිනෙකා පරයන්න දිවගියා මිසක උඹ

හිතුවාද මොහොතකට ලෝකයම නැසෙන බව

ගිණි තබා තුරු වදුලු උඹ තැනූ ගොඩනැගිලි

සමතලා වන බිමට දවස එයි අත ලඟට

හිඳී ගොස් වැව් ඉවුරු ඉරිතැලුනු මහ පොළොව

සාප දෙයි හෙට උඹට ලොවක් වැනසූ පවට

වැසි වැටෙන නිල් අහස නිහඬ වෙයි හෙට දිනක

වියරුවී මහ සයුර ගොඩගලයි යලි දිනක

මහපොළොව පලා විත් ඇද යන්න පෙර උඹව

සනසපන් මිහිකතව කරපු පව් හේදෙන්න