මිලින පරසතු

අවරගිර හිරු මියෙන වරුවක

සයුරුතෙර හුදකලා අරනක

මලක් මෙන් ඈ සුරත ගනිමින

සැනසුනා උන් පෙම් සයුර මැද

අයාලේ යන දෙබර පිරිවර

කඩාවැදිලා නොසිතු මොහොතක

රිදිවලා මල් පෙතිවරින් වර

අහිමිමි කෙරුවා මලේ බඹසර

තුඩග විෂ රැඳි දෙබර තුඩුවැද

ආතුරයි ඈ රුදුරු විලසම

සිතින් සියවර සාප කර කර

මිලිනවිය මල පිපෙන්නත් පෙර

මිටින් ගිලිහෙන පස් අහුරු මත

ප්‍රේමයක් වැලලී මියෙනු දැක

සිතුවෙවත් නැති සැඳෑවරුවක

අහස හැඬුවා ගිගුම් දීගෙන

කුලුඳුලේ සිය ළයට තෙරපුන

ප්‍රේමයක නටබුන් සිතින් ගෙන

සොහොන්කොත් හා තනිව මුමුනන

පෙම්වතෙක් ඇත තවම තනිවුන

නිමිත්ත  ( සත්‍ය සිදුවීමක් අසුරෙන් )

මීට වසර කිහිපයකට පෙර ලංකාවෙන් අහන්න ලැබිච්ච අවසානාවන්ත අප්‍රසන්න සිද්දියක් හිතේ හැන්ගිලා තිබිලා කවියක් විදියට එළියට ආවා......

දිනවකවානු නම් ගම් හරියාකාරව මතක නැති උනත් මතක තියන විදියට දල අදහසක් හරි දුන්නොත් හොන්දයි කියල හිතුන නිසා සිද්දිය මතක පමණින් විස්තර කරන්න අදහස් කලා

හිරිමල් යොව්න් වියේ පසුවන පෙම්වතුන් යුවලක් සැන්දෑවරුවේ මුහුදු වෙරලේ හුදකලාව පෙම්සුව විඳින අතරේ එතනට පැමිනෙන පිරිසක් (මතක විදියට සිව් දෙනෙක් ) ඔව්න් බිය වද්දා තරුණයා බැඳ දමා තරුණියව බලහත්කාරයෙන් දූෂණය කරනවා... 

ඒ අවසනාවන්ත සිද්දියෙන් පස්සෙ අර තරුණියට මාරාන්තික ඒඩ්ස් රෝගය වැළඳිලා බොහොම වෙදනාකරී ලෙස මරණයට පත් වෙන්වා.. තරුණයා මානසික රෝගියෙක් බවට පත්වෙනවා...

ඔයාට දැනිච්ච දේත් කියලම යන්න